در ادامه فایل صوتی سخنرانی دکتر محمد امین تقوی فردود (عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع))  به زبان عربی با موضوع « هماهنگی فطرت و تربیت خانوادگی؛ هدایت شخصیت به سمت کمال انسانی» در اولین پیش نشست بین المللی همایش بین‌المللی امام رضا علیه‌السلام و گفتگوی ادیان که روز یک شنبه 6 اسفند ماه 1402 در دانشکده فقه دانشگاه کوفه برگزار شد، تقدیم علاقه‌مندان می‌شود. چکیده فارسی این سخرانی به زودی تقدیم علاقه مندان می گردد.

این مقاله هماهنگی بین فطرت و تربیت خانوادگی را از منظر دین اسلام بررسی می‌کند و کاوش می‌نماید که چگونه خانواده می‌تواند فطرت اعضای خود را تقویت و از آن حفاظت نماید، و چگونه فطرت در رشد کودکان در چارچوب خانواده مشارکت دارد. اسلام بر اهمیت فطرت در رشد اخلاقی و رفتاری تأکید دارد، به طوری که فطرت به عنوان مبنای طبیعی انسان شناخته می‌شود، که با ایمان به خدا و گرایش درونی به سوی خوبی به منظور دستیابی به کمال روانی و مقام انسان کامل مرتبط است. این تحقیق حاکی از اهمیت فراهم آوردن محیط خانوادگی محبت‌آمیز و پشتیبان در رشد فطرت کودکان است، به نحوی که روابط خانوادگی قوی در توسعه اعتماد به نفس، آگاهی از ابعاد آن، اخلاق و خلاقیت به منظور دستیابی به حس امنیت کمک رسان است. این پژوهش همچنین بر اهمیت آموزش ارزش‌ها و اخلاق تأکید دارد، که این امور فطرت را از طریق مکارم اخلاق تقویت می‌کند و به رفتار مثبت تشویق می‌نماید. مقاله حاضر به چگونگی تشویق کودکان به استقلال و تصمیم گیری می‌پردازد، که این امور نیز به نوبه خود فطرت آن‌ها را تقویت می‌کند و به آن‌ها کمک می‌کند تا قضاوت کردن مستقل را با هدف رسیدن به کمال انسانی در خود رشد دهند. همچنین، این مقاله نقش هدایت معنوی و دینی در تقویت فطرت از طریق ایجاد محیط دینی با یادگیری نمازها، احکام فقهی، آیین‌های اعتقادی و ارزش‌های اخلاقی را بررسی می‌کند. موضوع دیگر مورد بررسی اهمیت تقویت آگاهی به خود و بیان عاطفی در رشد فطرت است، امری که به کودکان اجازه می‌دهد احساسات خود را درک و به طور صحیح بیان کنند. در واقع این مسئله به آن‌ها امکان می‌دهد خود را فهم کنند -که می‌توان از آن به معرفت النفس یاد کرد- و تعاملشان با دیگران را به طور متعادل و صحیح درک نمایند. از طریق این تعامل متقابل، خانواده در توسعه جنبه‌های اساسی فطرت که شامل توانایی‌های اخلاقی، استقلال، آگاهی اجتماعی، اعتماد به نفس و خلاقیت در کودکان است، مشارکت دارد. پژوهش حاضر بر این نکته تأکید می‌کند که چگونه این تعاملات می‌توانند شخصیت کودک را بسازند و ظرفیت های کامل او را تقویت کنند، و در نهایت نشان می دهد فطرت و رشد آن نقشی اساس در تربیت در چارچوب خانوادگی به منظور رسیدن به کمال انسانی دارد.