در ادامه فایل تصویری و چکیده سخنرانی آقای دکتر امیررضا مزاری (دانش‌آموخته دکتری فلسفه دین، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات) با عنوان «روایت به مثابه امکانی برای گفتگو بین‌الادیانی: بازخوانی آرای دیوید تریسی در الهیات روایی» در همایش بین المللی امام رضا (ع) و گفتگوی ادیان تقدیم علاقه‌مندان می شود.

مشاهده فیلم سخنرانی

برخی از الگوهای الهیاتی مسیحی می‌توانند امکانی را برای ایجاد مبانی در گفتگوی بین‌الادیانی فراهم آورند. یکی از جدی‌ترین الگوها الهیات روایی است که دو مکتب شاخص ییل و شیکاگو به طور متمایزی آن را ارائه می‌کنند. جان‌مایه اصلی این الهیات روایت و فرم‌های روایی برای بیان داستان‌های متون مقدس است. اغلب متألهان این دو مکتب از آرای فیلسوفان و ادیبانی همچون پل ریکور و اریش آورباخ بهره وافی برده‌اند. دیوید تریسی، مهم‌ترین متأله مکتب شیکاگو، با تأکید بر مفهوم روایت که وام‌گرفته از آرای ریکور است، تلاش کرده الهیاتی معتبر در جهان مدرن را نظام‌سازی کند. به این منظور او با تشریح دو منبع بنیادین هر الهیات، یعنی تجارب مشترک انسانی و متون مقدس، روشی متافیزیکی را مبتنی بر مواجهه انسان با متن مقدس ارائه می‌کند. چنین امری بر مبنای ویژگی ذاتی تجارب یعنی روایت استوار است. به عبارت دیگر، نحوه هستی ما در جهان از منظر تریسی ارتباط دو سویه با متن مقدس و ساخت روایت‌های زیست‌شده است. الهیات روایی تریسی با محور قرار دادن داستان‌های ادیان و لزوم گوش‌سپاری متقابل پیروان ادیان به آنها، آثار زیر را به دنبال دارد: ایجاد درک و همدلی متقابل، یادگیری و رشد دوسویه، تأمل در باورهای دینی خود از خلال باورهای ادیان دیگر، بازشناسی تنوع در یک سنت دینی، احترام به باورهای ادیان دیگر، احترام به راز و ابهام که بخشی از تجربه‌های دینی است، بنا نهادن روابط و تعمیق آن.